Door Sietske Hoogenboom, 3 jaar na een permablitz actie in haar kleine voortuin.
Eind februari begint het weer te kriebelen: de tuin! Bij De Bolster zaadjes uitzoeken en dan kan het feest weer beginnen.
In juni 2013 is mijn voortuin gepermablitzt. Sindsdien beleef ik veel plezier aan tuinieren, terwijl ik er daarvoor helemaal niet van hield. Ik vind het heerlijk om de kruiden en vruchten uit m’n tuin te eten. Ik heb van veel verschillende gewassen een beetje, zodat ik niet met een overschot zit en problemen met ongedierte of ziekten tot een minimum beperkt blijven.
Het hoogtepunt van m’n tuin is de kruidenspiraal. Daarin staat een mix van eenjarige en meerjarige kruiden. De lavas, rozemarijn, tijm, oregano en rode zonnehoed hebben het bijzonder naar hun zin en staan er tot nu toe jaarlijks prachtig bij. Ook de daslook komt elk voorjaar op en heeft zich aan de voet van de spiraal lekker uitgezaaid. Dit jaar heb ik bieslook, koriander, basilicum, venkelkruid en wijnruit toegevoegd. Van die laatste hoop ik dat die de katten op afstand gaat houden…
Verder heb ik twee perkjes. In het ene groeien aardbeien en knoflook en in het andere staat een mix van bijen- en vlinderplanten. Samen met moeder natuur geef ik de tuin jaarlijks vorm. Dit jaar werd ik verrast doordat sommige bijen- en vlinderplanten zich enthousiast hadden uitgezaaid. Dat kwam goed uit, omdat het dit jaar tijd was om de aardbeien naar het perkje met de bijenmix te verhuizen. Moeder natuur was zelfs zo vriendelijk geweest om alle roze bloemetjes netjes in de boomspiegel op te laten komen, de lila bloemetjes in de buurt van de heg en de donkerpaarse bloemetjes bij de afscheiding met de buren. Ik had het zelf niet beter kunnen bedenken.
De witte bes doet het ook dit jaar weer uitstekend. Andere jaren had hij veel last van bladluis, maar dit jaar gelukkig minder. Aangetaste bladeren en stengels heb ik steeds meteen verwijderd en dat heeft goed geholpen. De blauwe bes heeft het erg zwaar. Ik heb de dode delen weggesnoeid, waarna hij wel wat nieuwe scheuten heeft gevormd. Ik geef hem nog een jaar om te kijken of hij zich kan herstellen.
Ook de frambozen en aardbeien zijn er dit jaar weer volop. De aardbeien heb ik in het voorjaar gesplitst en overgeplant. De plantjes die ik heb, maken geen uitlopers, maar produceren vanuit de grond nieuwe stengels. De plant wordt dus langzamer groter, maar woekert niet. Nieuwe delen van de plant gaan vruchten produceren, oude delen dragen na verloop van tijd geen vrucht meer. Verder zijn het doordragende aardbeien. Ze leveren vruchten vanaf begin juni t/m half oktober. De overgeplaatste plantjes hebben al enthousiast vruchten geleverd en lijken zich prima thuis te voelen in hun nieuwe perkje. De rode frambozen doen het niet zo geweldig, maar de gele des te beter! Ik kan er niet mee zitten, want de gele vind ik lekkerder dan de rode. Dit jaar maak ik voor het eerst geen gebruik van netten bij de aardbeien en frambozen en tot nu toe gaat het gelukkig goed. De vogels blijven ervan af.
De twee appelbomen (een Elstar en een Topaz) zitten ook goed in de vruchten. De Elstar heeft zoals elk jaar wel luis, maar lijdt er niet echt onder.
Tussen de perkjes en vruchtenstruiken lopen grindpaadjes. Die zijn nu bijna niet meer zichtbaar door het onkruid dat ik daar met opzet laat groeien. Eens in de drie/vier weken knip ik de boel kort met een heggenschaar. Alleen de stekelplanten verwijder ik met wortel en al. Ook de paardenbloemen steek ik uit, want anders nemen ze m’n tuin over. Verder stort ik me met enige regelmaat op de rode klaverzuring. Die nestelt zich werkelijk overal. Hij ziet er schattig uit met z’n lieflijke gele bloemetjes. Maar laat je niet foppen. Het is zaak om hem steeds weg te halen voordat hij zaaddoosjes heeft gemaakt. Want als je zo’n doosje aanraakt, springt het open en vliegen de zaadjes alle kanten op.